De eerste scholen in Nederland zijn in de vroege middeleeuwen opgezet naar voorbeeld van Engelse kloosterscholen. Twee Engelse missionarissen, Willibrordus en Bonifatius, reisden begin 8e eeuw naar Nederland om het Christelijke geloof te prediken. Daarbij werden Nederlandse jongens opgeleid die konden meehelpen bij het missiewerk. Door hen werden hier eveneens kloosterscholen opgericht, die later overgingen in parochie-, dorps- en stadsscholen. Ook Geldrop kende zo’n dorpsschool, achter de Brigidakerk in Openbare Lagere School vóór 1916 de Kerkstraat. Kinderen van verschillende leeftijden kregen gelijktijdig les in één ruimte. Omdat het er zeer inefficiënt aan toe ging nam de staat, met de onderwijswetten van 1801 en 1806, het ‘openbaar onderwijs’ op zich. Klassikaal onderwijs werd geleidelijk aan ingevoerd. Leerstellig godsdienstonderwijs was verboden. Dat moest de pastoor maar buiten schooltijd regelen. De grondwet van 1848 bracht enige verandering.