Nederlandse architecten hebben meerdere malen een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de moderne architectuur. Berlage breekt met het Beursgebouw in A’dam (1898) met de 19e eeuwse tradities in de architectuur. Tussen de twee wereldoorlogen is Nederland al eens het Mekka van de moderne architectuur genoemd. De Stijlbeweging, waartoe ook Oud en Rietveld (Rietveld-Schröderhuis in Utrecht 1924) horen, staat aan de basis van zakelijke en functionalistische gebouwen, zoals de van Nellefabriek in R’dam. De Amsterdamse School vormt de Nederlandse bijdrage aan het expressionisme: de sociale woningbouw van De Klerk (Spaarndammerbuurt A’dam 1913-20) met zijn gewelfde vormen en fraai siermetselwerk is uniek in Europa.
In de jaren vijftig en zestig werd de wederopbouw van Rotterdam met bewondering gevolgd en zette Van Eyck (Burgerweeshuis 1955-60) een nieuwe maatstaf die ver buiten onze grenzen bekend werd.
De generatie aan het eind van de vorige eeuw staat bekend als Superdutch. Spectaculaire gebouwen van Rem Koolhaas (Kantoorgebouw De Rotterdam 2016) , Mecanoo (Station Delft 2012-15) en Ben van Berkel (Erasmusbrug R’dam 1990-96) gaan de hele wereld over.

Op deze studiedag worden de belangrijkste ontwikkelingen in de moderne architectuur van Nederland geschetst.